Rüya mı Gerçek mi? – Hikayeler Oku

Bir varmış bir yokmuş, bir zamanlar kulübede yaşan, Sevgi adında küçük bir kız çocuğu varmış. Henüz 5 yaşında olan Sevgi, ailesiyle birlikte televizyon izlemeye bayılıyormuş. Televizyonda başka ülkelerdeki insanları, onların neler yaptıklarını gördükçe her seferinde bir kez daha şaşırıyormuş. En çok da kar yağdığını gördüğünde seviniyor, hiç kar görmediği için üzülüyor, ‘Keşke burada da yağsa da kardan adamlar yapabilsem’’ diyormuş.

O gece rüyasında her yerin bembeyaz karla örtüldüğünü görmüş Sevgi. Sabah uyanır uyanmaz annesinin yanına koşmuş, anlatmış olanları. Rüyasında yumuşacık eldivenler giyiyor, kalın atkılar kuşanıyor, karların içinde doyasıya oynuyormuş. Arkadaşlarıyla rüyada bile olsa kardan adam yapmış sonunda. Ama o kadar heyecanlı anlatıyor, o kadar neşeli sesler çıkarıyormuş ki bir başkası duysa anlattıklarını gerçek sanarmış. O sırada kahvaltısını yapmış bitirmiş Sevgi. Hala rüyanın etkisinde olduğundan kahvaltı sofrasından kalkar kalkmaz koşup pencerenin yanı başına gitmiş. Orada başlamış karın yağmasını beklemeye. Başını dışarı çıkarmış, bulutlara seslenmiş ‘Ey güzel, beyaz bulutlar! Keşke burada da kar yağsa da oynasam!’’ Sevgi’nin bu içten isteğini ve umut dolu sesini duyan bir bulut geri seslenmiş ona: ‘Gerçekten bu kadar çok mu istedin karların yağmasını?’’

Bir anda şaşkına dönen Sevgi sesin nereden geldiğini anlayamamış elbette. Başını biraz daha dışarı çıkarınca tam tepesindeki küçük beyaz bulutun onunla konuştuğunu fark etmiş. Yine rüya gördüğünü düşünerek gözlerini kırpıştırmaya, ovalamaya başlamış. ‘Hey’’ diye yine seslenmiş küçük bulut, ‘Tekrar soruyorum, gerçekten de kar yağmasını mı istiyorsun?’’ Şaşkınlık içerisindeki Sevgi ‘Evet’’ demiş, ‘Hem de her şeyden çok istiyorum kar yağmasını.’’ Bulut da o halde beklemesi gerektiğini, rüzgarla konuşup hemen geleceğini söylemiş. Sevgi’nin kafası iyiden iyiye karışırken bulut yeniden görünmüş, ‘Arkadaşım rüzgarla konuştum, senin kar görmeyi ne kadar istediğini anlattım, o da kabul etti, şanslı günündesin küçük kız’’ demiş. Sevgi bir anda mutluluktan zıplamaya kahkahalar atmaya başlamış. Bulut ise yakında yeniden geleceğini, ancak şu an için gitmesi gerektiğini söylemiş.

‘Peki ne zaman kar yağacak?’’ diye seslenmiş Sevgi ve tam o sırada pencereden soğuk rüzgarlar girmeye başlamış içeriye. Bir anda üşümeye başlayan Sevgi, ‘Bu ne soğuk böyle!’’ diyerek hemen pencereyi kapatmış. Pencerenin önünde soğuğun geçmesini beklerken uyuyakalan Sevgi, kısa süre sonra uyanmış. Gözlerini açtığında ise ne görsün, her yer bembeyaz karlarla kaplanmış, herkes dışarıda kar topu oynuyor, birbirine karlar atıyormuş!

Hemen en kalın giysilerini üzerine geçiren Sevgi de katılmış aralarına. Doyasıya yuvarlanmış karların üzerinde, oyunlar oynamış, kardan adam bile yapmış! ‘Hayal ettiğim her şey şimdi gerçek oldu işte’’ demiş. Gece olup oyunlar oynamaktan yorgun düşünce üstündekileri çıkarıp yatağına girmiş Sevgi. Son bir kez penceresini açtığında rüzgarı görmüş karşısında. ‘Buluta selam söyle, dileğimi yerine getirdiğiniz için çok sevinçliyim, çok teşekkürler’’ demiş ve yeniden dalmış uykuya.

Sabah olup uyanan Sevgi yeniden karlara doğru koşmaya hazırlanıyormuş ki birden yerde hiç kar olmadığını görmüş. Annesinin yanına gidip onca karın nereye kaybolduğunu soracakmış. Gördükleri rüya mıydı gerçek miydi bir türlü emin olamamış. Sonra anlamış ki rüya da olsa çok eğlenmiş ve artık karın nasıl bir şey olduğunu biliyormuş, önemli olan da buymuş.